🌟 SLE Season#3 กำเริบจนได้Nov60ตอนที่3-4สัปดาห์ลุ้นๆและภาวะซึมเศร้า🌟

ว่ากันต่อเนื่องจาก หมอขอพบทุก 2 สัปดาห์ monitorบ่อยเพราะกลัวพลาด(ทริปญี่ปุ่น)
แล้วก็ครบ1เดือน ที่ใช้เพรดนิโซโลน
วีค 1-2 : ใช้ 12เม็ด
วีค 3 :ใช้ 10เม็ด มาดูผลกัน
วีค 4 : ใช้ 8 เม็ด
วีค 5-7 : ใช้ 6 เม็ด

@พบหมอ :26-11-60รอบ2จากที่กำเริบรอบ3หมอบอกดีขึ้นมาก👍🏼...ดีแบบนี้เรื่อยๆนะ🎊

✅โปรตีน:Trace

✅เกล็ดเลือดดี

✅ค่าไต ค่าตับ โอเค

✅ขาไม่บวม

✅ความดันโอเค

✅น้ำหนักดี ไม่อ้วน

⚠️มีซีดนิดหน่อย แต่ไม่เป็นไร

 🎉...โดยรวมดีมาก ดูแลเรื่อง อารมณ์😀 และ UVนะ🌞✨🔜ไปเที่ยวญี่ปุ่นได้🎉🇯🇵

📍💊ถอยยา..และรวบยา(จะได้ลดบวมคะ)💊🔜เป็น6เม็ด-เช้า /วันอีก3สัปดาห์=17ธ.ค.60มาพบกัน👨‍⚕️

🔻ตอนแรก ลดยา 6 แล้ว5 เม็ดตามลำดับ ..แต่อ้อมบอกขอก่อน จะไป🇯🇵ยังไม่อยากลดยาไวคะ..คือกลัวไม่ไหว..อ้อมทนได้คะ 6เม็ดต่อวัน (เพราะ12เม็ดยังผ่านมาได้)...หมอเลยโอเค

 

💊ยาบำรุง:แคลเซียม และ วิตตามินรวม(Bcoze)ทานต่อได้(โฟลิคที่ทานเพิ่มไม่ต้องก็ได้ เพราะBcozeมีอยู่แล้ว..พอ)..แคลเซียมต้องทาน‼️

📍เจาะเลือด&เก็บปัสสาวะ💉CBC/UA/BUN/CR/Albumin
📍ส่วนเรื่องซีส..ลืมมันไปเลยก็ได้ อาจจะเพราะฮอร์โมน 👍🏼ดีแล้ว ลืมมันไปเลย แค่2cm.😀

22พ.ย.60ไปตรวจภายในมาอีกรอบ

📍ข้อควรระวัง

✅การติดเชื่อจากภายนอก ทั้งเชื้อโรคและอาหาร ทำให้ของเล่นใหม่😷🔜หน้ากาก N95...เค้าดีที่กันTBและไข้หวัดใหญ่ได้ (ราคา126฿)

✅แสงUV🌞(ไม่ใช่รู้สึกไม่ร้อนจะไม่มีUVนะ⚠️)🔜กันแดด ทาเข้าไปทั้งตัว ซ้ำได้ระหว่างวัน

✅อารมณ์ ปรับใหม่..อย่าเครียด‼️

✅นอนพักผ่อนให้มากลดยาแล้วน่าจะดี

✅ออกกำลังแค่เดินเบาๆย่อยอาหารพอ

🙏🏻🙏🏻ดีใจมากคะ...แต่ทนนะ6เม็ดมื้อเดียว...นี่ตาขวาง กินหัวคนแน่555...โหมดโหด555..สตินะจ๊ะ💡

 

   วันนี้เหมือนจะดี เป็นข่าวดีมากมาย แต่ เป็นวันเดียวกันที่หนูอ้อมเกิดภาวะซึมเศร้าเข้าแทรกตอนค่ำ

ไม่อยากจะคิดเลยเหมือนกันว่าตัวเองจะพบเจอ

 

...อย่างที่รู้ 1เดือนที่ผ่านมาเจอเรื่องหนัก ในการรักษามากมาย ตั้งแต่เพิ่มโดนยาจากทาน1เม็ดต่อวัน มาเป็น 12เม็ดต่อวันและ10เม็ดต่อวัน ตามลำดับ(ทีเล่ามาข้างต้น)ยอมรับร่างกายเหนื่อย เพราะนอนน้อยสะสม เจอสิ่งเร้าเยอะ คนถามเยอะ ทำโน่นนี้นอกบ้านมากมายเลยเหนื่อย พอกลับบ้านมามาเจออะไรที่กระทบจิตใจเลยเกิดภาวะอยากตายๆ (น้อยใจอะไรเบอร์นั้น)

 

วันเกิดเหตุ: ซึมเศร้าเข้าแทรกคะ (26-11-60)

คงเพราะ

1.นอนน้อยสะสม(ตั้งแต่ต้นเดือนพ.ย.นอนได้ 40นาทีตื่น หรือไม่ก็ 2 ชั่วโมงตื่น)

2.เบลอ สมองงง แปรปรวน ตกเย็นจะเพลียมาก..สาระพัดนะค่ะ ทั้งบวม ทั้งล้า ทั้งปวดร่าง ทั้งอ่อนแรง หิว กินตลอด โมโหแปรปรวน ร้องไห้ (บ้าบอมาก)

3.เครียดด้วยบางเวลาเพราะเหนื่อย

เกิดไรขึ้น...ร้องไห้ไม่หยุด กังวล แล้วคงเจอคำถามเยอะ วันนั้นทั้งวันไปหาหมอ(ได้ข่าวดี) แล้วไง ไปทำธุระเยอะ คิดเยอะ หิว ย้ำคิด ย้ำทำ ทนคำถามไม่ได้(ด้นรวมญาติอีก) ก็พยายามคะ

 

พอได้กลับบ้านก็มึนคะ...แล้วไง เจออะไรที่เราเสียใจ เจอคนขึ้นเสียงใส่ 55(อันนี้ประสาทแดกเอง) แล้วก็ไม่มีคนใจ(อีป่วยเรียกร้องความสนใจซะงั้น)

เป็นไง....อีอ้อมร้องไห้ ไม่หยุด เจอคนเดินจากไปอีก ร้องเป็นบ้า เป็นบอคะเอาซิท้อคะ น้อยใจ นอยส์ พยายาบอกไม่นะ อ้อม แกร่ แกร บ้าเป่าใจเย็นๆ หยุดร้อง หยุดคิดมาก

-เอาสมุดขึ้นมาเขียน.... ระบาย (เพื่อจะได้ไม่เครียด) เขียน ระบาย ท้อแท้ อยากตาย อยากหาย อยาก...เยอะแบบ Negativeนะ ซักพัก !! ปากกาในมือคะ กีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดแขนคะ T___T ทำอะไรไป ทำอะไร หยุดนะอ้อม 

---ตกใจคะ นี้เรา"ซึมเศร้าเล่นงานหรอ" !!!!! ไม่นะ

(T_T)---> คือคืนนั้น ทำทุกอย่างให้ต้วเอง ตายงะ!!

 

เบรคอารมณ์ตัวเองไม่ได้จร้า

รู้ว่าอยากจะตายๆไปให้พ้นๆตรงนี้

เหนื่อยแล้วนะ อะไรนี้ทำไมต้องเป็นแบบนี้

จัดเลยจร้า ปากกาในมือ กรีดไปที่ข้อมือ อย่าสนุกสนาน

ดีนะมันไม่คมมากเข้าไปนิดหน่อย

พอเห็นตัวเองเจ็บ....เห้ยเป็นไรอ้อม ทำแบบนี้ทำไม

เกล็ดเลือดยิ่งต่ำๆอยู่(ยังมีสติ) เดียวเลือดไหลไม่หยุดทำไมวะ

แล้วคนที่เราอยากให้เค้าสนใจไม่ลงมาดู ตายฟรีแน่ๆ

เลยพอแล้ว สบัดตัวเองจากความเจ็มปวด(เขียนระบายไม่สำเร็จ หยุดความซึมเศร้าไม่ได้)

เลยลุกไปอาบน้ำ...ไปนั่งแช่ๆ ซักพักอุตะริอีก จมน้ำเลยดีไหม

จะได้ตายๆ (ยัง ยังอยากตายอีก) แต่มันไม่ตายง่ายๆไง

เห็นไอน้ำมันระเหยไปกับกระจกเลยมีสติ

อืม..อ้อมเอ่ยเดียวมันก็หายไปเหมือนไอน้ำที่กระจกนะ

เลยหยุดบ้า...รีบไปนอนทั้งๆที่เปียกแบบนั้นแต่ก็ร้องไห้ไม่หยุด

จนสลบหลับไปตอนไหนไม่รู้
สภาพตอนเช้าคือ ตาบวม สภาพพังมาก สติไม่สมประกอบเลยเลยลางานแล้วพักอยู่กับตัวเองอยู่กะแม่อยู่กับตัวเองแบบเงียบๆ หากออกไปทำงานมีหวังไม่ไหวแน่ สภาพมันเน่ามาก ไม่คิดว่าจะพังได้ขนาดนี้
....แบบนี้ไม่ไหวแล้วต้อง update คุณหมอ (ช่วงป่วยหนักจะมีหมอหลัก คือคุณหมอที่รพ.ที่เป็นเจ้าของไข้เรา และมีคุณหมอ อีก 2 ท่านที่สถานพยาบาลที่ทำงาน ที่อ้อมมักจะไปเล่าและปรึกษาอาการแปลกๆให้คุณหมอฟังว่าเรามีโรคประจำตัวอย่างนี้ (เด็กขี้สงสัย))
    สรุปคุณหมอที่สถานพยาบาลแนะให้พบจิตแพทย์จร้า
ได้นัดวันที่ 1 ธันวาคม 2560 เดียวเรามาดูกันคะว่าพบคุณหมอจิตแพทย์เป็นอย่างไรบ้าง